در فیلم «بهار، تابستان، پاییز، زمستان... و بهار»، پاییز خیلی تحت‌تأثیر قرارم داد؛ درواقع قسمت مردن راهب که بخشی از پاییز بود.
اینکه این‌طور مرگ رو پذیرفته‌باشی و با آرامش به استقبالش بری، و این‌طور نباشه که بخوای تا آخرین حد ممکن به زنده‌موندن چنگ بزنی، خیلی غبطه‌برانگیز بود.
کاش نسبت من هم با مرگ و زندگی چنین بود. اون وقت زندگی متفاوتی می‌داشتم. زندگی خیلی بهتری می‌داشتم.
